ดูรูป ชิวๆ

ดูทั้งหมด

ใช้งาน

อย่าคิดจะทำทุกอย่าง ...เมื่อสาย

ธรรมะกับความรัก

ผ่อนคลายความเครียด

7 ขั้นตอนผ่อนคลายความเครียด เมื่อรู้ตัวว่าเริ่มมีความเครียดและรู้สึกถูกรบกวนจนต้องทำให้ไม่มีความสุข ควรหาวิธีผ่อนคลายที่เหมาะสมให้เร็วที่สุด เพื่อไม่ให้ความเครียดนั้นเป็นอันตรายต่อสุขภาพทางกายและใจของเราซึ่ง กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข ได้แนะนำ 7 ขั้นตอนผ่อนคลายความเครียดดังนี้ค่ะ 1.หยุดพักการทำงานหรือกิจกรรมที่กำลังทำอยู่นั้นชั่วคราว ลุกเดินไปดื่มน้ำ เข้าห้องน้ำ ยืน ยืดเส้นยืดสาย สะบัดแข้งสะบัดขา สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก็จะทำให้รู้สึกผ่อนคลาย 2.ทำงานอดิเรกที่สนใจ จะทำให้รู้สึกเพลิดเพลิน สนุก มีความสุข ลืมความเครียดที่มีอยู่ไปขณะหนึ่ง เต้นรำ ฟังเพลง เป็นต้น 3.เล่นกีฬาหรือบริหารร่างกาย ซึ่งสามารถทำได้หลายวิธี เช่น การเดิน วิ่ง ขี่จักรยาน ฯลฯ โดยเลือกกีฬาที่ชอบหรือถนัด 4.พบปะสังสรรค์กับเพื่อนที่ไว้วางใจ ทำกิจกรรมสร้างสรรค์ร่วมกัน เช่น การรวมกลุ่มพูดคุยเรื่องที่สนุกสนาน อยู่ใกล้ชิดกับเพื่อนที่อารมณ์ดี สร้างอารมณ์ขันให้ตนเอง เพื่อให้เกิดความรู้สึกเพลิดเพลินและอารมณ์ดี 5.พักผ่อนให้เพียงพอ คนที่เครียดมักจะมีอาการนอนไม่หลับ หลับยาก หรือหลับแล้วตื่นกลางดึก ฝันร้าย ทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย การที่จะทำให้นอนหลับในตอนกลางคืนได้นั้น สิ่งสำคัญคือ ควรหลีกเลี่ยงการนอนกลางวัน และอย่ากังวลว่าจะนอนไม่หลับ เข้านอนเป็นเวลา และหากยังไม่ง่วงก็ให้หากิจกรรมบางอย่างทำไปก่อน เช่น อ่านหนังสือ เขียนหนังสือ ฟังวิทยุ เป็นต้น 6.ปรับปรุงสิ่งแวดล้อมใกล้ตัวให้เหมาะสม เช่น เก็บข้าวของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ทำความสะอาดบ้านและที่ทำงานให้ดูดีขึ้น ซึ่งหากสิ่งแวดล้อมดูสะอาดเรียบร้อยและสวยงามน่าอยู่แล้ว ย่อมทำให้เกิดบรรยากาศที่ดีและช่วยลดความเครียดลงได้ 7.เปลี่ยนบรรยากาศชั่วคราว ในบางครั้งเราอาจเคร่งเครียดกับงานหรือกิจกรรมบางอย่างมากๆ อาจทำให้เกิดความรู้สึกเบื่อหน่าย ซ้ำซาก จำเจเกินไปทำให้ไม่มีความสุข ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงบรรยากาศชั่วคราว ด้วยการชักชวนคนในครอบครัวหรือเพื่อนฝูงออกไปเที่ยวชมธรรมชาติ หลีกหนีความจำเจไปชั่วคราว หยุดงานชั่วขณะ พักผ่อน เดินทางไปสถานที่ที่ทำให้เกิดความรู้สึกผ่อนคลายและ เพลิดเพลินระยะหนึ่ง จะทำให้ความตึงเครียดลดลง และพร้อมที่จะลุยงานต่อไปได้ใหม่ เมื่อเริ่มรู้สึกตัวว่าความเครียดกำลังคุกคาม อย่านิ่งนอนใจเชียวนะคะ เพราะนอกจากจะไม่เป็นผลดีต่อตัวเองแล้ว เดี๋ยวจะทำให้คนรอบข้างพลอยเครียดตามไปด้วยค่ะ

ขอขอบคุณ ที่มา : อ้างอิง : นิตยสารชีวจิต, http://www.healthsquare.org

Michel Telo - Ai Se Eu Te Pego

9 กลยุทธ์ในการดำเนินชีวิต

ชีวิตที่จะประสบความสำเร็จไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องอาศัยเคล็ดลับขั้นตอนต่าง ๆ มากมาย  และเป็นความจริงที่ว่าเราเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของเราเอง เป็นคนเลือกเส้นทางชีวิต และนั่นคือสิ่งที่ยากที่สุด เพราะไม่มีใครรู้ว่าเส้นทางที่กำลังเดินนั้นจะนำเราไปสู่เป้าหมายที่เราต้อง การรึเปล่า ถ้าเป็นเช่นนั้น การที่เรารู้กฎเกณฑ์การใช้ชีวิต จะช่วยให้เราได้รับประโยชน์สูงสุดจากเวลาทุก ๆ นาที เพราะกฎเหล่านี้เปรียบเสมือนแผนที่ชีวิตในการใช้เวลา เพื่อเลือกลงมือทำในสิ่งที่สำคัญตรงตามเป้าหมายในชีวิตของเรา  กฎข้อ 1  เราคือ คนเลือกที่จะเป็นผู้ประสบความสำเร็จ หรือผู้ที่ล้มเหลว         ถ้าเราสังเกตดูดี ๆ จะพบกับความจริงที่ว่า ในชีวิตเรามีเส้นทางให้เราเลือกเดินเพียง 2 ทางเท่านั้น คือ เส้นทางที่นำไปสู่ความสำเร็จ กับเส้นทางที่นำเราไปสู่ความล้มเหลว สำหรับเส้นทางสู่ความสำเร็จไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ และไม่มีคำว่า " บังเอิญ " สำหรับความสำเร็จ แต่ต้องการอาศัยความพากเพียรอย่างหนักและต่อเนื่อง ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็มักจะยอมแพ้เสียก่อน ดังนั้น ถ้าเราเลือกเส้นทางที่นำเราไปสู่ความสำเร็จ วิธีที่ง่ายที่สุด คือ ศึกษาว่า ผู้ที่ประสบความสำเร็จเขามีเส้นทางในการดำเนินชีวิตอย่างไร เช่น  ถ้าอยากเป็นนักธุรกิจ ก็ต้องมีการศึกษาเก็บข้อมูลเกี่ยวกับธุรกิจที่เราทำอย่างละเอียดลุ่มลึก เป็นต้น  สำหรับบางคนที่คิดว่าตัวเองได้พยายามแล้วแต่ก็ยังล้มเหลวอยู่   ขอให้ไตร่ตรองประเด็นที่จะกล่าวถึงอย่างละเอียด แล้วท่านเองคือผู้เลือกที่จะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว  ลักษณะของผู้ที่ล้มเหลว 1. มีข้อมูลน้อยเกี่ยวกับเป้าหมาย    เช่น ในการนำสินค้ามาขาย จำเป็นต้องมีความรู้ด้านการตลาด  รู้จักกลุ่มเป้าหมาย  รู้แนวโน้มของเศรษฐกิจ  เพราะถ้าขาดความรู้ ขาดข้อมูลที่ถูกต้อง ทันสมัย โอกาสที่จะล้มเหลวก็ย่อมเกิดขึ้นได้ง่าย 2.    ขาดทักษะในการเข้าใจผู้อื่น  ซึ่งมีกฎเกณฑ์ตายตัวที่มนุษย์ทุกคนรู้สึกเช่นเดียวกัน ดังนี้          1. สิ่งที่มนุษย์ทุกคนกลัวมากที่สุด  คือ กลัวการถูกปฏิเสธ  ฉะนั้นเมื่อคนที่เราต้องคบค้าติดต่อ ขออะไรแล้วเราให้ได้ยอมได้ก็ควรให้ เพื่อรักษามิตรภาพเอาไว้          2.  กฎข้อ 2  เราคือผู้สร้างประสบการณ์ให้ตัวเราเอง          เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายขนาดไหน  เราก็ยังคงเป็นผู้เลือกที่จะสุขหรือทุกข์ต่อเหตุการณ์หนึ่ง ๆ ฉะนั้น ถ้าเราอยากมีความสุข เราจะไม่ปล่อยให้สถานการณ์ภายนอกควบคุมพฤติกรรม ความคิด ความรู้สึกของเรา เพราะเราคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์เลือกที่จะ  " สุข " หรือ " ทุกข์ "            ดังนั้น เราทุกคนมี เสรีภาพในการเลือก บนโลกใบนี้มีทางเลือกให้เราเลือกมากมาย แต่คนส่วนใหญ่มักคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีการเปลี่ยนแปลง จึงไม่กล้าที่จะเลือกเส้นทางใหม่ ๆ สร้างประสบการณ์ใหม่ ๆ ให้ชีวิต  ซึ่งความจริงแล้วเราสามารถเลือกได้ตลอด เช่น ในหนึ่งวัน เราก็เลือกได้ว่าจะไปไหน ทำอะไร ให้ความสนใจอะไร  สมมติถ้าเราอยู่กับคน 100 คนเราก็เลือกได้ว่าจะเลือกไว้วางใจใคร ฟังใคร ไม่สนใจใคร จะเห็นด้วย หรือจะคัดค้านในใจ เป็นต้น   กฎข้อ 3 ปฏิกิริยาต่างตอบแทน          อาจมีคนสงสัยว่า  เราจะเลือกประสบการณ์ของเราได้จริง ๆ หรือ คำตอบก็อยู่ในกฎข้อนี้  คือ  ขึ้นอยู่กับหลักต่างปฏิบัติ ต่างตอบแทนเท่าเทียมกัน  เช่น เมื่อมีคนพูดจาไม่ดีกับเรา แล้วเราพูดกับเขาอย่างไร  เราเลือกที่จะโต้ตอบในแบบเดียวกับเขา หรือ เลือกที่จะพูดอ่อนหวานกลับไป  แน่นอนประสบการณ์ที่เราเลือก ก็คือผลจากการกระทำของเรานั่นเอง  ดังนั้น ถ้ามองดี ๆ  ตัวเราเองเป็นคนเชื้อเชิญปฏิกิริยาภายนอก เช่น เราไม่ยิ้มให้  เขาก็ไม่ยิ้มให้เรา เป็นต้น  และแต่ละคนก็จะมีวิธีการปฏิบัติกับผู้อื่น ที่แตกต่างกันไป  เพื่อช่วยให้หายสงสัยว่าทำไมโลกจึงได้ปฏิบัติกับคุณในแบบต่าง ๆ ขอยกตัวอย่างคนประเภทต่าง ๆ  เช่น          • คนที่คิดว่าตัวเองสำคัญที่สุด  มักจะเป็นคนไม่มีน้ำใจ ซึ่งทำให้เพื่อน ๆ ไม่ค่อยชอบ  และเมื่อไหร่ที่คนประเภทนี้พบกับความทุกข์ก็จะไม่มีใครเข้ามาให้กำลัง เพราะท่านไม่เคยใส่ใจ หรือใยดีใคร          • คนที่คิดว่าตัวเองไม่ได้รับการไว้วางใจจากคนอื่น ๆ  ซึ่งเป็นไปได้ว่า คนเหล่านี้ทำตัวเป็นคนอ่อนแออยู่ตลอดเวลา บ่นถึงปัญหาส่วนตัว ร้องไห้เสียใจ เมื่อคนอื่นเห็นก็เกิดความไม่ไว้วางใจ จึงไม่มอบหมายงานให้เรา เพราะพฤติกรรมของเราเองคือตัวกำหนด          • คนที่คิดว่าตัวเองไม่เคยได้รับการช่วยเหลือ คนเหล่านี้มักมีลักษณะ เป็นพวกหนีปัญหาไปวัน ๆ  ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย ไม่คิดแก้ปัญหาของตัวเองอย่างจริงจัง  ซึ่งตามปกติคนเราจะช่วยเหลือคนที่ช่วยเหลือตัวเองอย่างที่สุดก่อน ดังนั้น ถ้าเรายังไม่สามารถดึงศักยภาพในตัวมาใช้แก้ปัญหาแบบสุด ๆ ก็อย่าหวังได้รับความช่วยเหลือจากผู้อื่น และยังใช้ชีวิตไปเรื่อยเปื่อย หรือหนีปัญหาไปวัน ๆ  กฎข้อ 4  จะแก้ไขปัญหาได้ต่อเมื่อเรายอมรับความจริงได้         ทางเดียวที่จะแก้ปัญหาได้ คือ การยอมรับว่าเกิดปัญหา ซึ่งคนส่วนใหญ่มักไม่กล้ามองปัญหา ไม่กล้ายอมรับว่าตัวเองคือสาเหตุของปัญหา นอกจากปัญหาจะไม่ได้รับการแก้ไขแล้ว ก็เหมือนยิ่งไปสร้างปมปัญหาใหม่เพิ่มขึ้นอีก ความทุกข์นั้นก็ยังแต่จะก่อให้เกิดความทุกข์ต่อไป เช่น เป็นผู้บริหารแต่ไม่ยอมรับว่า ตัวเองบริหารงานไม่เก่ง ก็ย่อมทำให้บริษัทขาดทุน แต่ถ้ายอมรับได้ ก็จะเกิดทางแก้ไข อาจไปจ้างมืออาชีพมาทำแทน เป็นต้น  ดังนั้น การกล้าที่จะยอมรับความจริง คือ การเริ่มต้นแก้ปัญหา  กฎข้อ 5  ชีวิตนี้ให้รางวัลกับการกระทำเสมอ          มีคนจำนวนมากที่รู้สึกว่าตัวเอง เป็นนักคิดที่ชาญฉลาดแต่ทำไมชีวิตยังอยู่ห่างจากเป้าหมายที่ต้องการเหลือ เกิน นั่นเป็นเพราะ คุณไม่เคยลงมือทำ และเป็นความจริงที่ว่า โลกใบนี้ไม่สนใจคนที่มีความคิดดี แต่จะสนใจการกระทำที่ดีมากกว่า  ดังนั้น ถ้าคุณมีความคิดดี ๆ เมื่อไหร่การลงมือทำ เป็นหนทางเดียวที่จะทำให้คุณได้ในสิ่งที่คุณต้องการ                    สำหรับบางคนที่คิดอย่างรอบคอบแล้ว แต่ยังไม่มีแรงหรือกำลังมากพอที่จะสานฝันให้กลายเป็นจริง ทางแก้ คือ ให้ถามตัวเองทุกวันว่า ตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้ว ? เหลือเวลาในชีวิตอีกกี่ปี ?  ถ้าไม่รีบลงมือตอนนี้อาจไม่ทันการณ์ ?           และถ้าคุณคิดว่าสิ่งที่จะทำมันยาก จึงทำให้คุณเกิดความกลัว ไม่กล้าลงมือทำ แสดงว่าคุณยังขาดความเข้าใจว่า   ชีวิตนี้เป็นเรื่องยาก  แต่ไม่มีสิ่งใดที่ยากเกินความสามารถถ้าคุณปรารถนาสิ่งนั้นจริง ๆ  กฎข้อ 6  ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับมุมมองของเรา ให้รับรู้อย่างเดียว          เราเป็นคนเลือกที่จะให้ความหมายกับชีวิตของเราเอง เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเห็น หรือคิด เป็นเพียงสิ่งที่มนุษย์สมมติขึ้น  และความทุกข์จริง ๆ ก็ไม่มี มีแต่ความคิดของเราที่ตีความเหตุการณ์ต่าง ๆ  ดังนั้น ถ้าเราอยากให้ชีวิตเราเต็มไปด้วยความสุข เราก็เลือกมองแต่เรื่องดี ๆ งาม ๆ แทนการมองโลกในแง่ร้าย ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่คนส่วนใหญ่ใช้ตีความต่อสถานการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น  ซึ่งมีวิธีการสร้างมุมมองแบบ Positive ง่าย ๆ ดังนี้          • เขียนบันทึกสิ่งดีงามที่เกิดขึ้นกับคุณในแต่ละวัน ถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ตาม เช่น ตื่นมารู้สึกดีที่วันนี้ ฝนไม่ตก เป็นต้น            • ค้นหาความหมายใหม่ ๆ ให้กับชีวิตอยู่เสมอ ๆ  ซึ่งจะช่วยทำให้เรามีพลังชีวิตมากขึ้นอีกด้วย  เช่น มีชีวิตอยู่เพื่อเป็นความหวังให้พ่อแม่  เป็นต้น   กฎข้อ 7  ชีวิตต้องการการบริหารจัดการจะปล่อยไปตามชะตากรรมไม่ได้          คนส่วนใหญ่มักตามแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน โดยมองข้ามความจริงที่ว่า ชีวิตต้องการการจัดการ  ควรมีการวางแผนทั้งระยะสั้นและระยะยาว  เพื่อป้องกันปัญหาไว้ล่วงหน้า  ในการวางแผนเราต้องพูดคุยกับผู้จัดการชีวิตของเรา ซึ่งก็คือ ตัวเราเอง โดยการตั้งคำถามกับตัวเอง ดังนี้          • เราได้เคยค้นหาและดึงเอาศักยภาพสูงสุดของเราออกมาใช้เพื่อก่อประโยชน์หรือยัง  ?          • เราเคยหาทางสร้างโอกาสใหม่ ๆ ให้กับชีวิตหรือไม่ ?          • เราเป็นคนที่อดทนต่อปัญหาอย่างเดียว หรือแก้ปัญหาได้ด้วย ? ซึ่ง เป็นธรรมดาที่คนที่กล้าแก้ปัญหาต้องกล้าที่จะตัดสินใจและรับผิดชอบต่อผลที่ จะเกิดขึ้น จึงเป็นสาเหตุให้คนส่วนใหญ่เลือกที่จะอยู่สบาย ๆ ซึ่งก็หมายความว่า คุณเลือกที่จะเป็นผู้แพ้ แต่ถ้าคุณพอใจกับสถานะดังกล่าวก็ไม่มีใครสามารถไปเปลี่ยนแปลงคุณได้  กฎข้อ 8  พลังอำนาจของการให้อภัย          ในบรรดาอารมณ์ทั้งหมดของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็น  ความรู้สึกเบื่อ  ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เป็นต้น  ความโกรธ คืออารมณ์ที่ทรงพลังและทำให้มนุษย์เป็นทุกข์มากที่สุด ซึ่งเปรียบเสมือนการจุดไฟเผาผลาญตัวเอง จะรู้สึกร้อนรนอยู่ตลอดเวลา ทำให้ผู้ที่ตกอยู่ในกองเพลิงแห่งความโกรธเกลียดอาฆาต หมดพลังงานไปอย่างเปล่าประโยชน์  ซึ่งถ้ายังไม่สามารถออกจากกองไฟแห่งความอาฆาตนี้ได้  ในที่สุดจะพบว่าคุณได้เผาผลาญโอกาสแห่งความสำเร็จของคุณหมดไปแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงที่ว่างสำหรับความล้มเหลวเท่านั้น  ดังนั้น ถ้าคุณไม่อยากทำลายชีวิตตัวเองด้วยความโกรธ ก็จงมอบความรักให้กับคนอื่น ๆ บ้าง  ก็เพราะ ความอาฆาตพยาบาท เป็นสิ่งที่ละวางได้ยากมาก การให้อภัยจึงเป็นหลักการสำคัญสำหรับความเป็นผู้นำ  กฎข้อ 9  คนเราจะได้อะไรมาอย่างน้อย ๆเราต้องรู้จักสิ่งนั้นก่อน ต้องเรียกมันให้ถูกก่อน          คนที่จะประสบความสำเร็จได้ขั้นแรก ต้องรู้จัดตัวเองเป็นอย่างดี  จึงจะรู้ว่า ตัวเองต้องการอะไรจากชีวิต  ในการสร้างอนาคตให้ตัวเอง จำเป็นต้องสร้างเป็นภาพ ต้องเห็นภาพตัวเองในอนาคตให้ได้  จึงจะรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ซึ่งความต้องการหรือเป้าหมายในชีวิตของแต่ละคนย่อมแตกต่างกันไป บางคนอยากเป็นนักการเมือง บางคนอยากเป็นเจ้าของโรงแรม เป็นต้น  สำหรับการหาcore  value มีอยู่ 2 ประเภท คือ ตามกระแส หรือทวนกระแส  ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล ดังนั้น หัวใจสำคัญที่จะทำให้คนประสบความสำเร็จ คือ การรู้จักตัวเอง เพราะถ้าคุณวางแผนชีวิตอย่างดี แผนนั้นอาจทำให้คุณหลงทางเป็น สิบ ๆ ปีก็ได้ถ้าคุณขาดความเข้าใจตัวเองสิ่งที่มนุษย์ทุกคนต้องการมากที่สุด  คือ ต้องการเป็นที่ยอมรับให้เกียรติจากผู้อื่น  ต้องการ รู้สึกว่าตัวเองมีความสำคัญ และเคารพในความเป็นมนุษย์            3. มนุษย์ทุกคนมองทุกเรื่องจากมุมมองของประโยชน์ส่วนตัว ซึ่งไม่ใช่เฉพาะเรื่องเงินทอง อาจเป็นเรื่องอุดมการณ์ ดังนั้น เมื่อเราต้องการให้ใครทำงานอะไร ต้องชี้ให้เขาเห็นว่าจะได้รับประโยชน์อะไรจากการทำงานนั้น ๆ          4. มนุษย์ทุกคนจะทำงานได้เต็มที่ต่อเมื่อเข้าใจในสิ่งที่จะต้องทำ เพราะถ้าเขาไม่เข้าใจต่อให้เขาอยากทำก็ทำไม่ได้ ก่อให้เกิดความขัดข้องใจ ดังนั้น วิธีการให้งานควรบอกรายละเอียดให้ชัดเจนเพราะลูกน้องไม่ว่าจะเก่งเพียงไร ก็ไม่อาจอ่านใจเจ้านายได้ และลึก ๆ ไม่มีลูกน้องคนไหนไม่อยากให้งานออกมาไม่ดี           5. เวลามองคนให้มองในเรื่องคุณภาพ มองที่ความรู้ความสามารถ  เราไม่ควรมองคนแค่ภายนอกหรือชาติวงศ์ตระกูล            6. คนเรามักไว้วางใจบุคคลที่รักชอบพอเรา  เวลาเราไม่เกลียดใครเขาก็จะไว้วางใจเรา แต่เมื่อไหร่ที่เรารู้สึกอิจฉาริษยา อีกฝ่ายก็ไม่ไว้ใจเรา เพราะจิตอีกดวงหนึ่งสามารถรู้สึกได้  บางครั้งไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ แต่จะมีความรู้สึกอึดอัดเกิดขึ้น          7. มองคนให้ลึกถึงจิตใจ โดยใช้ความรู้สึกของเราเป็นเครื่องตรวจสอบ เพราะมนุษย์ทุกคนมีหน้ากาก หลายชั้น   ดังนั้นเราไม่ควรมองคนแค่ภายนอก เพราะคนที่หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสพูดจาดี แต่อาจมีจิตใจโหดร้ายก็ได้หรือบางคนหน้าตาเรียบเฉย แต่ในใจเขาอาจดีก็ได้ ดังนั้น เราต้องมองคนที่จิตใจมิใช่เพียงหน้าตา

Gustavo Lima - Balada ชอบอ่ะ

สุขภาพจิตกับนิสัย

แนวคิดเพื่อสุขภาพจิตที่ดี

สุขภาพจิต

สุขภาพจิต คือ สภาพชีวิตที่เป็นสุข มีอารมณ์มั่นคงสามารถปรับตัว ให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา มีสมรรถภาพในการ 
ทำงาน และอยู่ร่วมกับผู้อื่นด้วยความพอใจ สุขภาพไม่ว่าจะเป็นสุขภาพกายหรือสุขภาพจิตเป็นสิ่งสำคัญและ จำเป็นสำหรับทุกชีวิตในการดำรงอยู่อย่างปกติ เป้าหมายของการเรียนรู้ วิชาสุขภาพจิต ก็คือ การทำให้ชีวิตมีความสุข ความพอใจ ความสมหวัง ทั้งของตนเองและของผู้อื่น 
            ความสำคัญของสุขภาพจิต 
"สุขภาพจิต" มีผลต่อการดำรงชีวิตของมนุษย์หลายด้าน ดังนี้ 
1. ด้านการศึกษา ผู้ที่สุขภาพจิตดีย่อมมีจิตใจปลอดโปร่ง สามารถศึกษาได้สำเร็จ 
2. ด้านอาชีพการงาน ผู้ที่สุขภาพจิตดีย่อมมีกำลังใจต่อสู้อุปสรรค ไม่ท้อแท้ เบื่อหน่าย ทำงานก็บรรลุผลสำเร็จ 
3. ด้านชีวิตครอบครัว คนในครอบครัวสุขภาพจิตดี ครอบครัวก็สงบสุข 
4. ด้านเพื่อนร่วมงาน ผู้ที่สุขภาพจิตดีย่อมไม่เป็นที่รังเกียจ ปรับตัวเข้ากับผู้อื่นได้ดี 
5. ด้านสุขภาพร่างกาย ถ้าสุขภาพจิตดีร่างกายก็สดชื่น หน้าตายิ้มแย้ม สมองแจ่มใส เป็นที่สบายใจแก่ผู้พบเห็น อยากคบค้าสมาคมด้วย 
            ลักษณะของผู้ที่มีสุขภาพจิตดี 
ผู้ที่มีสุขภาพจิตดีมีลักษณะหลายประการ ดังนี้ 
1. เป็นผู้ที่มีความสามารถและความเต็มใจที่จะรับผิดชอบอย่าง เหมาะสมกับระดับอายุ 
2. เป็นผู้ที่มีความพอใจในความสำเร็จจากการได้เข้าร่วม กิจกรรมต่าง ๆ ของกลุ่ม โดยไม่คำนึงว่าการเข้าร่วมกิจกรรมนั้น จะมีการถกเถียงกันมาก่อนหรือไม่ก็ตาม 
3. เป็นผู้เต็มใจที่จะทำงานและรับผิดชอบอย่างเหมาะสมกับบทบาท หรือตำแหน่งในชีวิตของเขา แม้ว่าจะทำไปเพื่อต้องการตำแหน่งก็ตาม 
4. เมื่อเผชิญกับปัญหาที่จะต้องแก้ไข เขาก็ไม่หาทางหลบเลี่ยง 
5. จะรู้สึกสนุกต่อการขจัดอุปสรรคที่ขัดขวางต่อความสุขหรือ พัฒนาการ หลังจากที่เขาค้นพบด้วยตนเองว่า อุปสรรคนั้นเป็นความจริง ไม่ใช่อุปสรรคในจินตนาการ 
6. เป็นผู้ที่สามารถตัดสินใจด้วยความกังวลน้อยที่สุด มีความรู้สึกขัดแย้งในใจและหลบหลีกปัญหาน้อยที่สุด 
7. เป็นผู้ที่สามารถอดได้ รอได้ จนกว่าจะพบสิ่งใหม่ หรือ ทางเลือกใหม่ที่มีความสำคัญหรือดีกว่า 
8. เป็นผู้ที่ประสบผลสำเร็จด้วยความสามารถที่แท้จริง ไม่ใช่ความสามารถในความคิดฝัน 
9. เป็นผู้ที่คิดก่อนทำ หรือมีโครงการแน่นอนก่อนที่จะปฏิบัติ ไม่มีโครงการที่ถ่วงหรือหลีกเลี่ยงการกระทำต่าง ๆ 
10. เป็นผู้ที่เรียนรู้จากความล้มเหลวของตนเองแทนที่จะหา ข้อแก้ตัวด้วยการหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง หรือโยนความผิดให้แก่คนอื่น 
11. เมื่อประสบผลสำเร็จ ก็ไม่ชอบคุยโอ้อวดจนเกินความเป็นจริง 
12. เป็นผู้ที่ปฏิบัติตนได้สมบทบาท รู้ว่าจะปฏิบัติอย่างไรเมื่อถึงเวลา ทำงาน หรือจะปฏิบัติอย่างไรเมื่อถึงเวลาเล่น 
13. เป็นผู้ที่สามารถจะปฏิเสธต่อการเข้าร่วมกิจกรรมที่ใช้เวลา มากเกินไปหรือกิจกรรมที่สวนทางกับที่เขาสนใจแม้ว่ากิจกรรมนั้นจะทำให้ เขาพอใจได้ในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งก็ตาม 
14. เป็นผู้ที่สามารถตอบรับที่จะเข้าร่วมกิจกรรมที่เป็นประโยชน์ สำหรับเขา แม้ว่ากิจกรรมนั้นจะไม่ทำให้เขาพึงพอใจก็ตาม 
15. เป็นผู้ที่จะแสดงความโกรธออกมาโดยตรง เมื่อเขาได้รับ ความเสียหายหรือถูกรังแก และจะแสดงออกเพื่อป้องกันความถูกต้อง ของเขาด้วยเหตุด้วยผลการแสดงออกนี้จะมีความรุนแรงอย่างเหมาะสม กับปริมาณความเสียหายที่เขาได้รับ 
16. เป็นผู้ที่สามารถแสดงความพอใจออกมาโดยตรงและจะแสดงออก อย่างเหมาะสมกับปริมาณและชนิดของสิ่งที่ก่อให้เกิดความพึงพอใจ 
17. เป็นผู้ที่สามารถอดทน หรืออดกลั้นต่อความผิดหวัง และ ภาวะความคับข้องใจทางอารมณ์ได้ดี 
18. เป็นผู้ที่มีลักษณะนิสัยและเจตคติที่ก่อรูปขึ้นอย่างเป็นระเบียบ เมื่อเผชิญกับสิ่งยุ่งยากต่าง ๆ ก็สามารถจะประนีประนอมนิสัยและเจตคติ เข้ากับสถานการณ์ที่ยุ่งยากต่าง ๆ ได้ 
19. เป็นผู้ที่สามารถระดมพลังงานที่มีอยู่ในตัวออกมาใช้ได้อย่างทันที และพร้อมเพรียง และสามารถรวมพลังงานนั้นสู่เป้าหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อความสำเร็จของเขา 
20. เป็นผู้ที่ไม่พยายามที่จะเปลี่ยนแปลงความจริงซึ่งชีวิตของเขา จะต้องดิ้นรนต่อสู้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่เขาจะยอมรับว่าบุคคลจะต้องต่อสู้ กับตนเอง ฉะนั้นเขาจะต้องมีความเข้มแข็งให้มากที่สุด และใช้วิจารณญาณ ที่ดีที่สุด เพื่อจะผละจากคลื่นอุปสรรคภายนอก
            ประโยชน์ของการมีสุขภาพจิตดี 
1. ช่วยให้สามารถแก้ไขปรับปรุงการดำรงชีวิตให้อยู่ในสังคมได้อย่างราบรื่น 
เหมาะสม มีความสุข รู้จักจุดอ่อน จุดเด่นของตนเอง 
2. ช่วยปรับปรุง แก้ไข และป้องกันความคับข้องใจ 
3. ช่วยให้เกิดความเข้าใจตนเองและผู้อื่น รู้จิตใจ ความรู้สึก อารมณ์ของคนอื่นได้ 
4. ช่วยให้สามารถพัฒนาอาชีพ การงาน และครอบครัว 

สาขาต่างๆของจิตวิทยา

สาขาต่างๆของจิตวิทยา 

จิตวิทยาคลินิก

        Ψ  จิตวิทยาคลินิกจะมีจุดที่เน้นอยู่ 2 ส่วน คือ การทำแบบทดสอบทางจิตวิทยา 
(ระดับ A คือนักจิตวิทยาสาขาอื่นไม่สามารถทำได้เช่น rorchach WAIS เป็นต้น) และทำจิตบำบัด 
การเรียนจะเกี่ยวกับอาการผิดปกติทางจิต ทั้งเรื่องโรค พยาธิสภาพ การใช้เครื่องมือหรือแบบวัดทางจิต เพื่อใช้ในการตรวจเป็นข้อมูลประกอบในการวินิจฉัยโรคทางจิต การทำจิตบำบัด 
        งาน - ตรงตามสายงานคือเป็นนักจิตวิทยาคลินิกในโรงพยาบาล เพื่อทำการประเมินและบำบัดทางจิตแก่ผู้ป่วยทางจิตเวช เป็นนักจิตวิทยาตามสถานพินิจหรือศาล เพื่อทำการประเมินสภาพจิตของผู้ต้องหา รวมทั้งทำกิจกรรมหรือบำบัดทางจิตแก่ผู้ต้องขัง ตอนนี้ทางจิตวิทยาคลินิกมีการสอบใบประกอบโรคศิลปแล้ว ซึ่งทำให้คาดว่าน่าจะสามารถเปิดคลินิกบำบัดได้เช่นเดียวกับในต่างประเทศ และจะทำให้สามารถรับงานอิสระได้มากขึ้น

จิตวิทยาอุตสาหกรรมฯ

        Ψ  จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ (Industrial and Organizational Psychology) เป็นศาสตร์ที่ศึกษาจิตวิทยา เพื่อนำมาประยุกต์กับการทำงานและนำมาซึ่งความเป็นอยู่ที่ดีของบุคลากรทุกระดับในบริบทของการทำงาน ยังผลให้องค์การสามารถบรรลุเป้าหมายได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งสอดคล้องกับวิสัยทัศน์ของประเทศไทยที่จำเป็นต้องพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ เพื่อเพิ่มคุณภาพประสิทธิภาพ และผลิตภาพ(ที่มา:http://www.psy.chula.ac.th/psy/files/ProgramIO.pdf) 
        Ψ  เรียนตั้งแต่คัดเลือกคนเข้าทำงานให้เหมาะสม จะมีคำที่เป็นคติของจิตอุตฯว่า put the right man on the right job อีกส่วนก็คือการฝึกอบรมพนักงาน คือเรียนเกี่ยวกับการพยายามให้งานที่จะออกมานั้นมีประสิทธิภาพสูงสุด โดยคำนึงถึง ทรัพยากรมนุษย์ ด้วยอะค่ะ 
งานที่ตรงสาขาที่สุดก็เลยเป็นตำแหน่งฝ่ายบุคคล หรือเจ้าหน้าที่ฝึกอบรมตามบริษัทหรือโรงงานต่างๆ

จิตพัฒนาการ 

        Ψ  จิตพัฒนาการจะเน้นที่การส่งเสริมพัฒนาการของบุคคลในทุกช่วงวัยให้เป็นไปตามพัฒนาการของและช่วงวัย ซึ่งมักจะมุ่งเน้นไปที่กลุ่มเด็กและวัยรุ่น เรียนพัฒนาการทุกช่วงวัย ทั้งทางร่างกาย จิตใจ ความต้องการทางสังคม การใช้ชีวิต ตั้งแต่อยู่ในท้องแม่, อุแว้ๆ ออกมา เป็นทารก เป็นเด็ก เป็นวัยรุ่น, ผู้ใหญ่จนกระทั่งแก่ตาย 
        Ψ  จิตวิทยาพัฒนาการเป็นเสมือนสาขาใหญ่ของจิตวิทยาที่เรียนเกี่ยวกับพัฒนาการของมนุษย์ในทุกช่วงวัย ซึ่งสามารถศึกษาต่อเฉพาะช่วงวัยได้อีกเช่น จิตวิทยาเด็ก จิตวิทยาวัยรุ่น เป็นต้น สาขานี้เกิดจากแนวความคิดที่จะอธิบายพฤติกรรม จิตใจ รวมทั้งความสามารถต่างๆของมนุษย์ในแต่ละช่วงวัย และเพื่อที่หาหาแนวทางที่จะทำให้มนุษย์มีพัฒนาการที่เหมาะสมในแต่ละช่วงวัยของตนเอง

จิตวิทยาสังคม

        Ψ  จิตวิทยาสังคม เป็นวิชาที่ศึกษาพฤติกรรมทางสังคมของมนุษย์ โดยศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างกัน เพื่อทำความเข้าใจอิทธิพลของสภาพแวดล้อมต่างๆ ที่มีผลต่อพฤติกรรมของมนุษย์(ที่มา: http://www.sau.ac.th/main/Subject/pc102/lesson1.pdf )

จิตชุมชน

        Ψ  จิตวิทยาชุมชนนั้นแยกออกมาจากจิตวิทยาคลินิกอีกทีแต่จะเป็นการทำงานในทางป้องกันมากกว่ารักษา จิตวิทยาชุมชนจะมีลักษณะที่พิเศษอีกอย่างหนึ่งคือจะเป็นเหมือนจุดกึ่งกลางระหว่างจิตวิทยาคลินิก จิตวิทยาอุตสาหกรรม และจิตวิทยาสังคม งานที่ส่วนใหญ่มักเข้าไปทำคือการฝึกอบรม

จิตวิทยาการปรึกษา

        Ψ  จิตวิทยาการปรึกษา (Counseling Psychology) เป็นศาสตร์ที่ศึกษาเกี่ยวกับ การปรึกษาเชิงจิตวิทยา (Counseling) ซึ่งเป็นกระบวนการที่มุ่งให้ผู้มีปัญหาได้ทำความเข้าใจกับปัญหาของตน และมองเห็นแนวทางในการแก้ปัญหาได้ด้วยตัวเอง โดยนักจิตวิทยาการปรึกษา (Counselor) มีหน้าที่เป็นผู้เอื้อให้ผู้มีปัญหาได้เข้าใจปัญหาของตนอย่างชัดเจนที่สุด นักจิตวิทยาการปรึกษาจะไม่เข้าไปบงการ แนะนำ หรือ แทรกแซง ผู้รับบริการ แต่ละช่วยให้เค้าสามารถจัดการปัญหาได้ด้วยตัวเอง 
        ผู้เข้ารับบริการการปรึกษาเชิงจิตวิทยาจะได้รับประโยชน์ ในแง่ของการเกิดความเข้าใจในตนเอง และสามารถวางแนวทางการดำเนินชีวิตตนเองได้อย่างเหมาะสม สามารถเผชิญสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตได้อย่างมั่นคง และสามารถจัดการปัญหาของตนได้อย่างสอดคล้องและเหมาะสมกับความเป็นจริง และยังช่วยให้ค้นพบศักยภาพได้อย่างเต็มที่ ในการพัฒนาตนเองไปสู่เป้าหมายที่ตั้งไว้ ขยายทัศนะการสองโลก และชีวิตก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงตนเองในทางที่ดี 
ระ (ที่มา: http://www.psy.chula.ac.th/psy/files/intro_counseling.pdf )

จิตวิทยาการแนะแนว

        Ψ  ก็เรียนไปทางเป็นอาจารย์แนะแนวในโรงเรียนอะค่ะ เรื่องที่เรียนเช่น หลักการแนะแนวในโรงเรียนเพื่อพัฒนานักเรียน /ความเข้าใจเกี่ยวกับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ เพื่อให้สามารถจำแนก ช่วยเหลือและพัฒนานักเรียนได้อย่างเหมาะสม/วิธีการและเทคนิคต่าง ๆ ที่ใช้ในงานแนะแนว

 

คาราบาว vs เท่ง, โหน่ง,หมํ่า // ฮา

เพลงฉ่อย เรื่อง พยัญชนะ

ความก้าวร้าวในวัยเด็ก

เด็กก้าวร้าวรุนแรง  เด็กก้าวร้าวรุนแรงเป็นเด็กอารมณ์สับสน แปรปรวนประเภทพฤติกรรมแสดงออก

ความก้าวร้าวนี้ต้องหมายถึง ความก้าวร้าวที่เกิดขึ้นบ่อยๆและรุนแรง ทั้งก้าวร้าวต่อตัวเอง ต่อผู้อื่นแบบตัวต่อตัว และแบบกลุ่มหนึ่งต่ออีกกลุ่มหนึ่ง ปัจจุบันเด็กกลุ่มนี้ทวีจำนวนมากขึ้นเรื่อยในทุกสังคม รวมทั้งประเทศไทยด้วย  ความก้าวร้าวระดับปกติ เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นกับใครก็ได้แต่ในที่นี้หมายถึง ระดับเป็นโทษเป็นภัยแก่ตัวผู้ก้าวร้าวและผู้อื่น สาเหตุที่ทำให้เด็กแสดงพฤติกรรมก้าวร้าว มีมากมายหลายประการ เมื่อเกิดกรณีขึ้น อาจเกิดจากสาเหตุเดียวหรือโดยมากร่วมกันหลายสาเหตุ  สาเหตุต่างๆเหล่านี้ อาทิเช่น ต้องการแก้แค้นเพราะถูกกดดัน ความโกรธเกลียด อิจฉา เรียกร้องความสนใจ เอาใจเพื่อน เรียกร้องความรักจากพ่อแม่ผู้ปกครองหรือครู การเลียนแบบจากพ่อแม่บุคคลที่เด็กได้รู้เห็นจากสื่อประเภทต่างๆ หรือเพื่อนหัวโจกที่ตนนิยม ฯลฯ ในรายที่รุนแรง เขาฆ่าผู้อื่นถึงตายได้ ถ้าความก้าวร้าวรุนแรงมาก จนเด็กไม่รู้ถึงความเจ็บปวดของผู้อื่น ไม่รู้สึกผิดในการการะทำความก้าวร้าวรุนแรง เด็กเหล่านี้จะถูกจัดไปอยู่ในกลุ่มอันธพาล แม้เด็กพวกนี้จะถูกทำโทษเฆี่ยนตี ด่าว่า เขาก็จะไม่รู้สึกสะดุ้งสะเทือน  สาเหตุความก้าวร้าวรุนแรงของเด็กบางกรณี เกิดจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของผู้ใหญ่ ผู้ซึ่งให้การสนับสนุนส่งเสริม ไม่ห้ามปรามเด็ก โดยเฉพาะเมื่อพ่อแม่ผู้ปกครองเด็กมีอิทธิพลทางการเงินหรือสังคม ความก้าวร้าวของเด็กทำให้ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนหรือเพื่อนคนไหนอยากเกี่ยวข้องห้ามปรามหรือสั่งสอน  การช่วยเหลือ เด็กที่มีความก้าวร้าวสูงให้ลดความก้าวร้าวลงไม่ใช่เรื่องง่าย จากผลการศึกษาในเรื่องการแก้ไขพฤติกรรมก้าวร้าวมีผู้ให้ข้อคิดเห็นว่า เป็นการไม่ถูกต้องเลยที่เด็กแสดงอาการก้าวร้าวออกมาอย่างอิสระเสรีปราศจากการยับยั้ง  วิธีที่ควรกระทำคือ ให้เด็กได้มีโอกาสเลียนแบบตัวอย่างของบุคคลอื่นทั้งผู้ร่วมวัยและต่างวัย ผู้ซึ่งได้แสดงพลังทางรุกออกมาอย่างถูกวิธี ให้เด็กได้มีโอกาสระบายออกมาในการเล่นกีฬา กิจกรรมสร้างสรรค์ การเล่นบทบาทสมมุติ รวมทั้งแรงจูงใจและรางวัลพฤติกรรมที่ไม่ก้าวร้าว ผู้ใหญ่ต้องไม่ให้การสนับสนุนพฤติกรรมก้าวร้าวไม่ว่าแบบใดๆ สำหรับประเทศไทยเรามีข่าวเด็กวัยรุ่นยกพวกตีกัน ทำร้ายเพื่อน และฆ่าเพื่อน ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ต้องทำการแก้ไข ในวงการศึกษาระดับประถมและมัธยม นิยมว่า กิจกรรมการฝึกลูกเสือเป็นวิธีการแก้ไขอารมณ์สับสนแปรปรวนที่ดี นอกจากนี้การจัดให้เด็กมีโอกาสแสดงความรักความเมตตาต่อสัตว์ปกติและที่บาดเจ็บ เพื่อทำให้อารมณ์ก้าวร้าวลดลง ก็เป็นวิธีที่มีการเสนอแนะ  ที่มา : กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข

ทฤษฎีสัมพัทธภาพ

วิธีลดความเครียด *-*

วิธีลดความเครียด ดนตรีบำบัด ลดความเครียดด้วยเสียงเพลง

ความเครียดเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้สุขภาพของเราลดลง ทำให้เราแก่ตัวเร็วขึ้น วันนี้จะเสนอวิธีดนตรีบำบัด เพื่อเป็นอีกหนทางหนึ่งที่ช่วยละความเครียด และเป็นการชะลอความแก่ และ ดูแลสุขภาพด้วยตนเองง่ายๆ

ฟัง เสียงดนตรีคึกคักใจเราก็อยากเต้นตาม แต่พอเป็นจังหวะสบายๆ เราก็เริ่มรู้สึกผ่อนคลาย อย่างกับว่าจังหวะและเสียงนั้นสั่งใจเราได้ก็ไม่ผิดนัก


ด้วย เหตุนี้เอง คนยุคใหม่เลยนำความมหัศจรรย์ของดนตรีมาใช้กับการบำบัดความเครียด นอกเหนือจากการฟังเพลงทั่วๆ ไปแล้วรู้สึกดี ซึ่งจะว่าไปแล้ว ดนตรีไม่ได้เกิดจากจินตนาการในการจับโน่นผสมนี่ของตัวโน้ตอย่างที่เราคิด แต่เป็นการเรียบเรียงที่เป็นแบบแผน และมีโครงสร้างที่สามารถอธิบายในแนวทางวิทยาศาสตร์ได้ ดนตรีจึงสามารถสร้างขึ้นเพื่อนำมาบำบัดมความรู้สึก และอารมณ์เราได้อย่างน่าเชื่อถือ

ดนตรี เป็นสื่อภาษาสากลที่ไม่ว่าคนชาติไหนๆ ก็เข้าใจเนื้อดนตรีเดียวกัน ให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันได้ ดนตรีจึงสามารถใช้สื่อสารได้กับคนทั้งโลก รวมทั้งการนำมารักษาโรคได้กับทุกๆ คน ไม่ว่าจะเป็นเด็ก ผู้ใหญ่ หรือคนที่ผิดปกติทางอารมณ์

ตั้งแต่อดีตมาแล้วที่เรารู้จักดนตรี และยังพบว่ามันมีพลังมหาศาลนารรักษาโรค อย่างคนธิเบตก็ใช้วิธีการเคาะระฆัง เคาะชาม และใช้เสียงสวดมนต์ในพิธีกรรม ที่เชื่อด้วยว่าจะช่วยปรับสมดุลใจของเรา คนไทยเราเองก็ใช้การสวดมนต์ ที่นอกเหนือจากเรื่องศาสนาแล้ว ก็ยังเป็นคลื่นเสียงที่ช่วยสงบจิตใจเราให้นิ่งขึ้น

นี่ล่ะที่เป็นเหตุผลที่ว่า เวลาเราซึมเซา อยากกระฉับเฉง แค่เปิดดนตรีฟังสนุกเราก็ตื่นตัวขึ้นมาได้ง่ายๆ แล้ว ดนตรีจึงมีพลังกับเราไม่น้อยเลย และยังสามารถนำมาจัดการกับความเครียดได้ด้วย เพราะหากเราได้ฟังดนตรีจังหวะผ่อนคลาย การทำงานของสมองเราจะตอบสนองตาม และร่างกายของเราจะเปลี่ยนไป เช่น หายใจเรียบขึ้น หัวใจเต้นช้าลง ความดันเลือกปกติ ม่านตาหดลง กล้ามเนื้อก็ไม่ตึงเกร็ง ผลดีเหล่านี้ทำให้เราศึกษาการใช้ดนตรีมาบำบัดความเครียดกันมากขึ้นเรื่อยๆ และยังรักษาร่างกายที่เจ็บป่วยได้อีกด้วย

ประโยชน์ดนตรีบำบัด

• ลดความวิตกกังวลได้ เพียง เราฟังดนตรีจังหวะช้าๆ ผ่อนคลาย พลางหลับตาจินตนาการภาพที่เรารู้สึกดี เราก็จะลดความตึงเกร็งของร่างกายทุกส่วนลง และยังปรับสมดุลใจเราให้เป็นปกติ

• เพิ่มภูมิคุ้มกันได้ เพราะเมื่อร่างกายสงบ การไหลเวียนเลือดเป็นปกติ การหายใจผ่อนคลาย และความเจ็บปวดลดลง ร่างกายก็จะตอบสนองเป็นจิตใจที่ดี มีภูมิคุ้มกันยามเจ็บป่วย

• เพิ่มทักษะการสื่อสาร คนที่สื่อสารติดขัด ดนตรียังช่วยปรับคลื่นเราสมองเราให้เป็นปกติ ทำให้เราเรียบเรียงความคิดและการสื่อสารออกไปดีขึ้นได้ รวมทั้งการแสดงออกของเราด้วย

• ทำให้เรามั่นใจขึ้น การขาดความมั่นใจในตัวเองก็เป็นปัญหาทางจิตใจอย่างหนึ่ง แต่หากเราได้บำบัดเป็นกลุ่ม ได้ร้องเพลงร่วมกัน ได้เต้นรำไปด้วย ก็มีการพบว่าเราจะให้ความสำคัญกับตัวเรามากขึ้น มั่นใจในการแสดงออกขึ้น

• เยียวยาบำบัดโรค โรค ในที่นี้มีทั้งโรคทางร่างกาย และโรคทางจิต มีการนำดนตรีมารักษาอย่างจริงๆ จังๆ แล้วมากมาย แล้วพบว่าช่วยให้คนไข้เคลื่อนไหวและควบคุมตัวเองดีขึ้น ลดการแสดงออกที่ไม่เหมาะสม แก้ปมในใจ และยังสร้างเสริมอารมณ์เชิงบวกได้เป็นอย่างดี

หรือลองมาบำบัดอารมณ์ให้สดใส ด้วยการฝึกใช้ดนตรีให้เป็นประโยชน์ตามนี้

วิธีการบำบัดความเครียดด้วยดนตรี1. เลือกดนตรีที่เรารู้สึกดี ฟังสบาย อาจเป็นทำนองหรือมีเนื้อร้องก็ได้ แต่เหมาะกับอารมณ์ในเวลานั้น เช่น ดนตรีบำบัดเครียด หรือดนตรีเพิ่มความตื่นตัว เป็นต้น

2. เอนหลังไปกับที่นอนหรือเก้าอี้นุ่มๆ ปรับอุณหภูมิหรือห่มผ้าให้อุ่นสบาย

3. เปิดดนตรีฟังสัก 10 – 15 ที หลับตาจินตนาการถึงความรู้สึกดีๆ หรือภาพที่เราประทับใจน้ำ

4. อาจเพิ่มการจุดเทียนหอม หรือเหยาะน้ำมันหอมระเหยเพื่อปรับบรรยากาศห้องเพิ่มก็ได้

credit จาก : music-parks.com

My Friend *-*

ไม่จบไม่เจ็บ

การพัฒนาคุณภาพชีวิต

การพัฒนาคุณภาพชีวิต โดย....นางสาวทิวาพร เพิลล์มันน์ อ.เมือง   จ.อุบลราชธานี (เนื้อหาและภาพประกอบเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน)

สังคมมนุษย์เป็นสังคมที่ต้องการความเจริญก้าวหน้า ต้องการชื่อเสียง เกียรติยศ เงินทอง การยอมรับ จากวงสังคม และประสบ ความสำเร็จในหน้าที่การงาน ซึ่งไม่มีใครเลยจะสามารถปฎิเสธได้ว่า ในแต่ละวันนั้น มนุษย์ต้องดิ้นรนขวนขวาย ไขว่คว้าหาสิ่งที่ตนพึง ปรารถนาเพื่อให้ได้มา           ดังนั้นการพัฒนาคุณภาพชีวิต จึงเป็นการพัฒนาตนเองเพื่อให้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ปรับปรุงการดำเนินชีวิตให้สอดคล้อง และรองรับกับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นในอนาคต           ปัญหาที่สำคัญมีอยู่ว่า แล้วเราจะสามารถพัฒนาคุณภาพชีวิตสู่ความสำเร็จนั้นได้อย่างไร คำตอบที่ดีที่สุดคงหนีไม่พ้น เราต้องรู้จัก ตัวเราเองก่อน เพราะตัวเราเท่านั้นที่จะสามารถสร้างความสำเร็จให้กับตัวเองได้ ไม่มีใครสามารถทำแทนได้ ดังเช่นคำกล่าวที่ว่า “ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว”           ตัวชี้วัดคุณภาพชีวิตนั้นมีอยู่มากมาย และสิ่งหนึ่งที่เราไม่สามารถละเลยที่จะนึกถึงนั่นคือ ปัจจัย 4 อันได้แก่ อาหาร เครื่องนุ่มห่ม ยารักษาโรคและที่อยู่อาศัย ซึ่งนับเป็นปัจจัยพื้นฐานเบื้องต้นในการดำรงชีวิต ที่สำคัญ ซึ่งมนุษย์ทุกคนจะขาดเสียมิได้           นอกจากนั้นแล้ว การศึกษา ก็นับว่าเป็นตัวชี้วัดคุณภาพชีวิตอีกข้อที่สำคัญ เพราะทั่วโลกจะถือว่า “ประเทศที่มีอัตราการศึกษาของ ประชากรภายในประเทศอยู่ในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานสูงนั้น ย่อมถือว่า ประชากรในประเทศนั้นมีคุณภาพชีวิตที่ดีด้วย” เช่น ประเทศ สหรัฐอเมริกา แคนาดา อังกฤษ เป็นต้น  การพัฒนาตนเองเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต สามารถแบ่งออกได้เป็น 4 มิติดังต่อไปนี้ 1. การพัฒนาคุณภาพชีวิตทางด้านร่างกาย ได้แก่ การให้ความสำคัญกับสุขภาพ รู้จักบริโภคอาหารอย่างถูก สุขลักษณะและ ครบ 5 หมู่ หาเวลาพักผ่อนและออกกำลังเป็นประจำ เพื่อสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์ 2. การพัฒนาคุณภาพชีวิตทางด้านอารมณ์ เป็นการสร้างเสริมสุขภาพจิตที่ดี รู้จักควบคุมอารมณ์ โดยการ หมั่นฝึกให้ทาน การ ทำงานอดิเรกที่ชื่นชอบ การเข้าร่วมกิจกรรมสันทนาการ การฝึกสมาธิ เป็นต้น 3. การพัฒนาคุณภาพชีวิตทางด้านสังคม เป็นการสร้างการยอมรับ และยกย่องจากสังคม อันได้แก่ การเข้า ร่วมกิจกรรมกับเพื่อน ๆ หรือจากหน่วยงานต่างๆ ที่จัดขึ้น การใช้เวลาว่างบำเพ็ญประโยชน์เพื่อชุมชน และการปฏิบัติตนโดยยึดหลักคุณธรรม จริยธรรม เป็นต้น 4.) การพัฒนาคุณภาพชีวิตทางด้านสติปัญญา เป็นการเพิ่มทักษะทางด้านความรู้ให้กับตนเอง อาทิเช่น การอ่านหนังสือ การเข้า รับการอบรมเพื่อเพิ่มพูนความรู้ ทักษะและประสบการณ์ในด้านต่าง ๆ การศึกษา ข้อมูลด้วยตนเองจากสื่อสารสนเทศ วิทยุ โทรทัศน์ ฯลฯ รวมไปถึงการหัดสังเกตและติดตามการเปลี่ยน แปลงของสิ่งแวดล้อม เป็นต้น           เทคนิคในการพัฒนาตนเองเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตนั้น มีอยู่ด้วยกัน 6 ประการดังต่อไปนี้ คือ 1. วางแผนล่วงหน้า เพราะความสำเร็จที่ได้มาส่วนใหญ่มักจะมาจากแผนงานที่ชัดเจน มีวัตถุประสงค์ เป้าหมาย กำหนดระยะเวลา รูปแบบของกิจกรรม ขั้นตอนการดำเนินงาน นอกจากนั้นแล้วหลังจากสิ้นสุดใน ทุก ๆ กิจกรรม ควรมีการวัดและประเมินผลตรวจสอบ เพื่อเป็นแนวทางในการปรับปรุงและแก้ไขสำหรับ แผนงานครั้งใหม่ในคราวหน้าต่อไป 2. ขจัดความขี้เกียจ เพราะความขี้เกียจนี้แหละเป็นอุปสรรคสำคัญในการพัฒนาคุณภาพชีวิต เมื่อปล่อยให้ ความขี้เกียจเข้ามาเยือน แล้วก็ยากเหลือเกินที่จะสลัดมันออกไป เพราะฉะนั้นเราจึงควรสะกัดความขี้เกียจนี้ ตั้งแต่เริ่มต้น โดยการไม่ผัดวันประกันพรุ่ง ปล่อยงาน เป็นดินพอกหางหมู และควรลงมือปฏิบัติทันทีเมื่อพร้อม 3. ฝึกนิสัยประหยัด อดออม เพราะการใช้จ่ายที่ถูกวิธีและสมควรแก่ฐานะนั้น เป็นการสร้างระเบียบวินัย ขั้นพื้นฐานให้แก่ตนเองและ ยังใช้เป็นหลักประกันที่แน่นอนเมื่อถึงคราวคับขันเร่งด่วนอีกด้วย 4. หัดคิดในมุมสร้างสรรค์ เป็นการคิดเชิงบวก คิดแต่เรื่องที่ดีงาม มองปัญหาต่าง ๆ ให้เป็นเรื่องเล็กที่สามารถ แก้ไขได้ การหัดเปิด มุมมองใหม่ ๆ กับสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รายล้อมรอบ ๆ ตัวนั้น เป็นการพัฒนากระบวนการทาง ความคิดและสร้างทัศนคติที่ดีให้เกิดขึ้น หลีก เลี่ยงการมองตนเองเป็นศูนย์กลาง พร้อมกันนั้นควรหัดรับฟัง ให้มากและสละเวลาบางส่วนแลกเปลี่ยนเสวนาแสดงความคิดเห็นกับผู้อื่น อยู่เสมอ 5. ไม่ย่อท้อต่อุปสรรค ปัญหาและอุปสรรคต่าง ๆ เปรียบเสมือนกับบททดสอบบทนึง ที่จะนำทางเราสู่ความ สำเร็จ เมื่อเราคิดจะลงมือ ทำการสิ่งใด ควรตั้งรับและเตรียมใจไว้ว่า “ทางเดินสู่ความสำเร็จนั้น ย่อมต้องมี อุปสรรคขวากหนามเป็นเพื่อนร่วมเดินทางด้วยเสมอ” ปัญหาทุกปัญหาจึงมาพร้อม ๆ กับความสำเร็จ และเมื่อ ใดที่คุณพบกับความสำเร็จ คุณจะรู้ว่า “ไม่ว่าจะอีกกี่สิบปัญหาในภายหน้า คุณก็ จะสามารถผ่านพ้นมันไปได้ เหมือนอย่างคราวนี้เช่นกัน” 6. เคารพตนเอง โดยเชื่อมั่นในความสามารถ ให้โอกาสตนเองในการกล้าลองผิดลองถูก เพราะผู้ที่สามารถยืดหยัดอยู่บนความสำเร็จ นั้นได้ ล้วนแล้วแต่ผ่านบททดสอบ ปัญหา และอุปสรรคต่าง ๆ มานับไม่ถ้วน           จุดเริ่มต้นที่ดีในการพัฒนาคุณภาพชีวิตนั้น คือ การเปิดใจยอมรับตนเอง การมีความพร้อมในการ ศึกษาเรียนรู้และมีสติตั้งรับกับ การเปลี่ยนแปลงของเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตอยู่เสมอ จะช่วยให้ คุณสามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับบุคคลอื่น ๆ ในสังคมได้ อย่างมีความสุข เอกสารอ้างอิง ........................................................................................................................... http://www.bp.or.th/webboard/index.php?topic=12950 http://www.academic.nu.ac.th/content_view.php?n_id=48&img=2&action=view http://dnfe5.nfe.go.th/ilp/soc5/so31-5-2.htm http://socialscience.igetweb.com/index.php?mo=3&art=8986 http://www.gotoknow.org/blog/firsttime/95175

ฟังแล้วผ่อนคลาย..^^

รักแม่ให้มากนะคะ...อย่าทำให้ทุกอย่างสายเกินไป

เพลงสบายๆ ลองฟังดูนะ

จิตวิทยาความรัก เมื่อรักเขาข้างเดียว

ปัญหาความรักหนักอก อันเกิดจากความรักที่ไม่สมหวัง มันช่างรบกวนจิตใจของคุณทำให้ คุณต้องกินไม่ได้นอนไม่หลับ ไม่มีสมาธิในการเรียน อยากอยู่คนเดียว บางครั้งอยากทำลายคนที่ทำให้เรา ผิดหวัง หรืออยากทำร้ายตัวเอง อย่าทำให้ความคิดเหล่านี้มารบกวนจิตใจของคุณเลย ลองมาหาวิธีแก้ไข กันดีกว่าดังนี้

ถ้าคุณรักเขาแต่เขาไม่รักคุณ แน่นอนคุณต้องรู้สึกเสียใจที่ทุ่มเทความรักให้เขาแต่เขากลับ ทำให้คุณต้องผิดหวัง บางครั้งทำให้คุณรู้สึกว่าตัวเองคงไม่ดี ไม่มีค่าอะไร

เมื่อความรู้สึกนี้เข้ามาขอให้คุณ ตั้งสติให้ดี สร้างความเข้มแข็งให้ตัวเอง บอกตัวเองว่าคุณยังมีค่าสำหรับคนอื่นๆ เสมอ เช่น พ่อแม่ พี่น้อง ยังมีเพื่อนที่เข้าใจคุณอีกมากมาย อนาคตของคุณก็ยังก้าวไปอีกไกล และคุณอาจพบคนที่รักคุณอย่างจริงใจ และอาจดีกว่าคนที่ทำให้คุณผิดหวังเสียด้วยซ้ำไป

สำหรับปัญหารักข้ามรุ่นส่วนใหญ่แล้ว จะเกิดจากความรู้สึกหลงใหลชั่วคราวเสียมากกว่า เช่น คุณอาจไปแอบหลงรักรุ่นพี่ ครู-อาจารย์ เพราะเขาเป็นคนน่าประทับใจ

การแอบรักคงไม่ใช่เรื่องเสียหาย ถ้าไม่ทำอะไรเลยเถิดจนเกินไป เพราะถ้าคุณไม่ระวังตัว คุณอาจไปเจอคนไม่ดีที่ฉวยโอกาสจากคุณ

พยายาม ตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด สำหรับเรื่องความรักค่อยๆ พิจารณาเลือกคนที่ เหมาะสมกับคุณไปเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบร้อน เพราะคุณยังคงมีโอกาสและเวลาอีกมากมายที่จะเลือกคนดี ๆ

ความหมายและความสำคัญของจิตวิทยาในชีวิตประจำวัน

1. ความหมายและความสำคัญของจิตวิทยาในชีวิตประจำวัน

“คนเราเกิดมามีชีวิตอยู่กับคน

    เรียนรู้  และทำงานร่วมกับคน

       ใช้สิ่งต่าง ๆ ในสังคม  ร่วมกับคน

                   มีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้    ก็เพราะคน     ...”

                จากคำกล่าวข้างต้นจะเห็นว่าทุกชีวิตจะต้องอยู่ร่วมกันกับผู้อื่น  หรือกล่าวได้อีกอย่างหนึ่งว่าทุกคนต้องอาศัยซึ่งกันและกัน  การดำรงชีวิตอยู่ในสังคม  คนเราจะต้องดิ้นรนและมีพฤติกรรมต่าง ๆ ไม่มีสิ้นสุดการกระทำหรือที่เรียกว่าพฤติกรรมนี้เอง  เป็นสิ่งที่สามารถนำมาวิเคราะห์เพื่อศึกษาทางจิตวิทยา  และศึกษาบุคคลแต่ละคน  การกระทำของแต่ละบุคคลจะไม่เหมือนกัน  ทั้งนี้เพราะคนมีความคิด  และแรงจูงใจที่แตกต่างกัน

                ดังนั้นจิตวิทยาในชีวิตประจำวัน จึงหมายถึง  การศึกษาพฤติกรรมของมนุษย์  เพื่ออธิบาย  คาดการณ์  หรือควบคุมพฤติกรรมของมนุษย์  เพื่อจะได้เข้าใจและสามารถนำชีวิตของเราให้ดำเนินไปได้อย่างเฉลียวฉลาด  และยังมีอิทธิพลต่อบุคคลอื่นที่อยู่ร่วมกับเราด้วย  ถ้าเรามีจิตวิทยาดี  เราย่อมจะเป็นที่พึ่งพาแก่ผู้อื่นได้  และถ้าเรามีความจำเป็นต้องไปขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น  เราก็ย่อมได้รับความช่วยเหลือเป็นอย่างดีเช่นกัน

                จิตวิทยาในชีวิตประจำวัน  มีความสำคัญต่อการดำเนินชีวิตของบุคคล  ดังต่อไปนี้

                1. ช่วยให้เกิดความรู้  ความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์  เช่น  รู้ว่าอะไรเป็นความต้องการพื้นฐานของมนุษย์ มนุษย์เกิดความรู้สึกอย่างไรเมื่อไม่สามารถสนองตอบความต้องการของตนเองได้  และอะไรเป็นแรงผลักดันให้คนแสดงพฤติกรรมต่างกัน

                2. ช่วยในการปรับตัวและแก้ปัญหาทางจิตใจของตนเอง  เช่น รู้วิธีรักษาสุขภาพจิตของตนเอง  รู้วิธีเอาชนะปมด้อย วิธีการแก้ปัญหาความขัดแย้ง  และขจัดความวิตกกังวลต่าง ๆ ได้

                3. ช่วยให้เกิดการตัดสินใจเกี่ยวกับตนเองและผู้อื่นได้ดีขึ้น  สามารถเข้าใจและรู้จักปรับตัวเองให้เข้ากับผู้อื่น

                ดังนั้นจะเห็นได้ว่าจิตวิทยามีความสำคัญต่อการดำเนินชีวิตประจำวัน  เราจึงควรเรียนรู้  และนำหลักจิตวิทยามาใช้ เพื่อชีวิตของเราจะมีความสุขและประสบความสำเร็จมากขึ้น  ในทางจิตวิทยาถือว่าผู้ที่สามารถใช้จิตวิทยาในการดำเนินชีวิต ควรมีลักษณะดังนี้

                1. สนใจและเข้าใจในความคิด  ความรู้สึกของคนรอบข้าง

                2. รับรู้และสามารถตอบสนองต่อความต้องการของผู้อื่นได้ดี

                3. รู้  เข้าใจศักยภาพและส่งเสริมความรู้ความสามารถของผู้อื่นได้อย่างถูกทาง

                4. มีความจริงใจต่อกัน  เพราะความจริงใจเป็นรากฐานของความผูกพันที่ลึกซึ้ง

2. การดำรงชีวิตอย่างมีความสุข

                คนที่มีความสุข  คือคนที่มีความสมหวัง  เป็นคนที่สามารถประกอบกิจการงานประสบความสำเร็จตามความปรารถนา  มีร่างกายแข็งแรงปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ  ไม่มีอารมณ์ขุ่นมัวหรือวิตกกังวล  มีอารมณ์มั่นคง  มีความอดทนและมีความสามารถต่อสู้อุปสรรคต่าง ๆ  ได้  เป็นคนที่ยอมรับความจริงในชีวิต  ทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองและสังคม

                กล่าวโดยสรุป  คนที่มีความสุขก็คือ  คนที่มีสุขภาพดีทั้งด้านร่างกายและจิตใจ  เป็นคนที่สามารถปรับตัวได้อย่างดีในการดำรงชีวิตประจำวัน

                ความสุขเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในจิตใจ  เป็นการมองชีวิต  มองตัวเอง  และมองผู้อื่น  ดังนั้นความสุขจึงเกิดขึ้นได้กับคนทุกชั้นไม่ว่า  ผู้ดี  มั่งมี  หรือยากจน  แนวความคิดทางด้านจิตวิทยาเกี่ยวกับการดำรงชีวิตอย่างมีความสุข  อาจกล่าวสรุปได้เป็นข้อ ๆ  ดังนี้  คือ

                1. พยายามรักษาสุขภาพทางกายให้แข็งแรงอยู่เสมอ

                    เป็นที่ทราบกันแล้วว่า  สุขภาพทางกายและสุขภาพทางจิตมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันอย่างใกล้ชิด  คนที่มีร่างกายแข็งแรง  สุขภาพดี  ย่อมมีจิตใจร่าเริง  สนุกสนาน  ตรงกันข้ามกับคนที่ไม่แข็งแรง  ย่อมเจ็บป่วยเสมอ  ทำให้มีอารมณ์หงุดหงิด  รำคาญใจ  ดังนั้นเราจึงควรรักษาร่างกายให้แข็งแรงอยู่เสมอโดยการรับประทานอาหารที่เป็นประโยชน์  มีการพักผ่อนเพียงพอ  รักษาความสะอาดของร่างกายและเครื่องใช้  ตลอดจนหมั่นออกกำลังกายอยู่เสมอ

                2. รู้จักตนเองอย่างแท้จริง

                     ควรสำรวจตัวเองว่า  เป็นคนอย่างไร  มีความสามารถทางใด  แค่ไหน  มีความสนใจและต้องการสิ่งใด   มีอะไรเป็นข้อดีและข้อเสีย  พยายามทางแก้ไขข้อบกพร้องและส่งเสริมส่วนที่ดี  จะทำให้เราตั้งเป้าหมายของชีวิตได้เหมาะสมกับความเป็นจริง   ตลอดจนมีโอกาสพบกับความสำเร็จและความสมหวังได้มาก

               

                 3. จงเป็นผู้มีความหวัง

                   เราควรตั้งความหวังไว้เสมอ  แม้เวลาที่ตกต่ำก็อย่าทอดอาลัย  จงคิดหวังเสมอว่าเราจะไม่อยู่ในสภาพเช่นนี้ตลอดไป  สักวันหนึ่งเราอาจจะดีขึ้นได้

              4. ต้องกล้าเผชิญกับความกลัวและความกังวลใจต่าง  ๆ 

                    ในชีวิตของเรานี้มีสิ่งต่าง ๆ มากมาย  ที่ทำให้กลัวเริ่มตั้งแต่วัยเด็ก  ดังนั้น เมื่อรู้สึกกลัวอะไรต้องพยายามค้นหาความจริงว่าสิ่งนั้นคืออะไร  อย่าปล่อยจิตใจให้หวาดกลัวโดยไม่มีเหตุผล

              5. ไม่ควรเก็บกดอารมณ์ที่ตึงเครียด

                     ควรหาทางระบายอารมณ์ที่ขุ่นมัวหรือไม่สบายใจ  โดยหาทางออกในสิ่งที่สังคมยอมรับและเป็นไปในทางที่พึงปรารถนา

                6. จงเป็นผู้มีอารมณ์ขัน

                    การมีอารมณ์ขันช่วยให้มีอารมณ์ผ่อนคลาย  ไม่ควรมองการไกลในแง่เอาเป็นเอาตายมากเกินไป

                7. การยอมรับข้อบกพร่องและข้อผิดพลาดของตนเอง

                    การรู้จักตนเองและเข้าใจผู้อื่นอย่างแท้จริง  จะช่วยให้เรายอมรับข้อบกพร่อง  หรือความผิดพลาดของตนเอง  และให้อภัยในความผิดพลาดของผู้อื่นได้

                8. ต้องรู้จักพอใจในสิ่งที่ตนทำอยู่

                    การรู้จักพอใจในงานหรือสิ่งที่ตนทำอยู่  จะทำให้บุคคลนั้นเกิดอารมณ์สนุก  ไม่รู้สึกเบื่อหน่าย ทำให้ชีวิตน่าสนใจ  มีความกระตือรือร้นในการทำงาน  มีกำลังใจเข้มแข็งในการต่อสู้อุปสรรคต่าง ๆ  มีอารมณ์ร่าเริงแจ่มใส  ทำให้ชีวิตมีความสุขและสดชื่นอยู่เสมอ

                9. มีความต้องการพอเหมาะพอควรและมีความยืดหยุ่นได้

                    ต้องมีเหตุผล  รู้จักความพอดีเกี่ยวกับความต้องการ  ความปรารถนา  ความทะเยอทะยาน  ควรมีความคิดใฝ่ฝันที่ใกล้เคียงกับความสามารถและความเป็นจริง  จะช่วยให้เราวางแผนต่าง ๆ  ไว้เป็นระยะ ๆ  เพื่อประสบความสำเร็จตามเป้าหมายได้

                10. อย่าพะวงเกี่ยวกับตนเองมากเกินไปหรืออย่าคิดถึงแต่ตัวเองตลอดเวลา

                     เช่น  คิดว่าตัวเองจะต้องเด่น  ต้องดี  ต้องสำคัญกว่าผู้อื่น  การคิดแต่เรื่องของตัวเองจะทำให้เราไม่มีความสุขเลย เพราะไม่ว่าเราจะคิดอะไร  ทำอะไรหรือไปที่ไหน  จะต้องตกอยู่ในภาวะของการแข่งขันตลอดเวลา

                11. การยอมรับสภาพของตัวเองโดยไม่เปรียบเทียบกับคนอื่น

                     เพราะการเปรียบเทียบจะทำให้เราเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจว่า ทำไมเราจึงไม่โชคดีอย่างคนอื่น  แต่เราอาจไม่ทราบว่า  คนอื่นเขาก็มีความทุกข์เหมือนกัน

               

                   12. การยึดคติว่า  จะเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ

                     การทำสิ่งใดให้ใครโดยหวังผลตอบแทน  ย่อมจะทำให้ผิดหวังได้มากเพราะมัวแต่กังวลอยู่ว่าเราจะได้รับอะไรเป็นการตอบแทนหรือไม่  มากน้อยเพียงใด  เมื่อไม่ได้รับตามที่ตนคาดหวังก็จะผิดหวังทำให้ไม่มีความสุข  คิดว่าตนได้รับความอยุติธรรมอยู่เสมอ

                13. การหาเพื่อนสนิทสักคนหนึ่ง  หรือใครก็ได้ที่สามารถระบายความทุกข์และปรึกษาหารือได้   

                     เพราะการมีเพื่อนจะทำให้เรารู้สึกว่าไม่ได้ถูกทอดทิ้งให้อยู่คนเดียวในโลก

                14. จงปล่อยให้เหตุการณ์บางอย่างผ่านไปตามแนวทางของมัน

                      อย่าไปฝืนหรือเอาจริงเอาจังเกินไป  เมื่อทำอะไรไม่สำเร็จก็เกิดอารมณ์ตึงเครียด  จงหยุดพักเสียระยะหนึ่ง  แล้วค่อยหันกลับมาทำใหม่  หรือเปลี่ยนแนวทางการกระทำเสียใหม่

                15. จงตระหนักว่า   เวลาเป็นยารักษาความเจ็บปวด  เมื่อพลาดหวังหรือผิดหวัง

                       จงอดทนและมีความหวังต่อไป  ไม่ควรใช้วิธีถอยหนีหรือหลีกเลี่ยงปัญหาโดยการทำลายตัวเองต้องนึกไว้เสมอว่า  ถ้าเราปล่อยให้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ตาม   ความเจ็บปวดต่าง ๆ  จะค่อย ๆ  ลดน้อยลงและหายไปในที่สุด

                16. อย่าปล่อยให้เวลาว่างไปวันหนึ่ง ๆ  โดยไม่ทำอะไร

                      การปล่อยให้เวลาว่าง  จะทำให้คิดฟุ้งซ่าน  ต้องพยายามหางานอดิเรกที่ตนสนใจทำ  เช่น  ปลูกต้นไม้   เล่นกีฬา อ่านหนังสือ  ฯลฯ  โดยเฉพาะงานอดิเรกที่เกี่ยวพันกับธรรมชาติ  จะช่วยบำรุงจิตใจให้ชีวิตมีความสุขสดชื่น  และมีความสงบ

                     ที่กล่าวมาทั้งหมดเป็นเพียงข้อเสนอแนะ  หรือแนวทางในการปฏิบัติตนอย่างกว้าง  ๆ  การที่จะดำรงชีวิตอยู่ให้มีความสุขเพียงใดขึ้นอยู่กับบุคคลว่า  จะนำหลักการหรือแนวทางไปดัดแปลง    ปรับปรุงให้เหมาะสมกับตนแค่ไหน  เพียงใด และจริงจังหรือไม่เป็นสิ่งสำคัญ

3. การปฏิบัติตนเมื่อมีอารมณ์เครียด

                ปัจจัยที่สำคัญอีกประการหนึ่ง  ที่จะทำให้ชีวิตของคนเรามีความสุข  คือ  “การรู้จักปฏิบัติตนเมื่อมีอารมณ์เครียด” ธรรมดาคนเราย่อมตกเป็นทาสอารมณ์ของตนไม่มากก็น้อย  เมื่อตกเป็นทาสอารมณ์สิ่งที่ตามมาก็คือ  ความผิดหวัง  ความท้อแท้  และที่ร้ายยิ่งก็คือ   ความทอดอาลัยตายอยากต่อชีวิตหมดศรัทธาในตนเอง  และหมดศรัทธาในทุกสิ่งทุกอย่าง

                เมื่อเราไม่สามารถหลีกหนีความเครียด  อารมณ์ที่หม่นหมอง  หรือความไม่สบายใจได้  ก็จำเป็นที่จะต้องรู้วิธีแก้ไขเมื่อเกิดอารมณ์เช่นนี้กับตนเอง  โดยปฏิบัติตามหลักการ  ดังนี้

                1. พยายามเตือนตนเอง  พิจารณาเหตุผลที่ทำให้เกิดความไม่สบายใจ  แล้วเลิกคิดเสีย  เพื่อจะได้ตัดทอนอารมณ์ที่ก่อให้เกิดความไม่สบายใจ   มีสติที่จะมองเหตุการณ์ได้ถูกต้องตรงความเป็นจริง  และหาวิธีแก้ปัญหาของตนได้ดีขึ้น

                2. ในชีวิตประจำวันต้องเป็นคนดำเนินชีวิตอยู่เพื่อความดี  คนที่มีอุดมคติว่า   เงิน  ชื่อเสียง  อำนาจ  และความสุขสำราญ   สำคัญเหนือสิ่งทั้งหมด  คนพวกนี้จะตกเป็นทาสอารมณ์ได้ง่ายที่สุด  แต่ถ้าผู้ใดยึดหลักพุทธศาสนา  3  ประการ  คือ ทำความดี  ละความชั่ว  และทำใจให้บริสุทธิ์  ชีวิตของผู้นั้นจะสะอาด  หมดจด  : จิตใจสบายขึ้น

                3. การมองคนในแง่ดีเสมอ  ไม่เอาความชั่วมาลบล้างความดีที่เขามีอยู่

                4. ก่อนที่จะทำอะไรลงไป  ต้องนึกถึงเหตุผลทุกครั้ง  อย่าทำอะไรเอาแต่ใจตน  หรือทำแต่ประโยชน์ของตนฝ่ายเดียว  หัดเป็นคนรู้จักฟังความคิดของคนอื่นบ้าง  เป็นคนใจกว้าง   หรืออดทนต่อข้อขัดแย้งต่าง ๆ ได้

                5. จงดำรงชีวิตอยู่ด้วยความยืดหยุ่น  หมายความว่า  รู้จักปรับตัวให้เข้าได้กับทุกสถานการณ์ให้คิดว่าทางเดินที่จะไปสู่จุดหมายปลายทางนั้นมีได้หลายทาง  จงอย่าคิดที่จะเดินทางเดียวโดยเด็ดขาดควรจะขยับขยายได้บ้าง

                6. พยายามหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่จะก่อให้เกิดความไม่สบอารมณ์   และอย่าทำตนเป็นยอดมนุษย์ที่จะแสวงหาความสุขสมบูรณ์พร้อม  เพราะไม่มีใครเก่งพร้อมทุกอย่าง

                7. พยายามระงับความโกรธ  ความโมโหฉุนเฉียวลงด้วยเวลาอันรวดเร็วที่สุด  เพราะความโกรธนั้นหากมีอยู่ในบุคคลใดและเวลาใดแล้ว  จะทำให้บุคคลนั้นมีแต่ความคิดที่มืดมน  หาทางออกที่ไม่ดี  อันจะทำให้รู้สึกเสียใจในภาคหลังได้

                อย่าลืมว่าความเครียด  ความไม่สบายใจเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นทางใจ  จะแก้ได้ก็ด้วยใจเท่านั้น  ดังนั้นขอให้ใช้กำลังใจหรืออำนาจใจแก้ปัญหาใจของตนเอง  จึงจะมีผลโดยตรงต่อสุขภาพกายทำให้สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้เป็นอย่างดี  มีอายุยืน  มีความเจริญรุ่งเรือง  อันเป็นยอดปรารถนาของทุกคน

4. วิธีสร้างกำลังใจให้ตนเอง

                “กำลังใจ”  เป็นเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิตประจำวัน  เมื่อบุคคลได้ลงมือทำกิจกรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง  ต้องตั้งความหวังไว้เสมอ  เว้นไว้แต่ว่าความหวังนั้นจะสมหวังหรือไม่  ช้าหรือเร็ว  ไม่มีผู้ใดเลยเมื่อทำเหตุแล้วจะไม่หวังผล  แต่ถ้าตั้งความหวังเอาไว้สูงเกิดเหตุ  ก็จะไม่สมหวัง  เมื่อเป็นเช่นนี้ก็หมดกำลังใจ  และถ้าคนหมดกำลังใจเสียแล้ว ก็ได้ชื่อว่าหมดทุกอย่าง   เรามักได้ยินคนพูดเสมอว่าหมดกำลังใจ  ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเลย  ถ้าเป็นเช่นนี้ก็จะเป็นอันตรายต่อบุคคล  สาเหตุที่ทำให้มนุษย์เกิดความทุกข์  หรือหมดกำลังใจ  มีดังต่อไปนี้

                1. สิ่งนั้นทำให้อับอายขายหน้า

                2. เมื่อต้องอยู่ในสภาพที่เทียบกับผู้อื่นไม่ได้

                3. มีอุปสรรคหรือสถานการณ์ที่ทำให้โกรธ

                4. เห็นผู้อื่นมีอำนาจ  มีอิสระเสรีมากกว่าตน

                5. เมื่อมีคำพูดพาดพิงมาถึงตน   และคำพูดนั้นเข้าใจตนผิดจากความเป็นจริง

                6. เมื่อต้องสูญเสียสิทธิ  อำนาจ  หน้าที่การงาน  ที่ตนเองเข้าใจว่าเป็นของตนมานานแล้ว

                7. ถูกละเลยไม่ได้รับการเอาใจใส่จากเพื่อนฝูงหรือหัวหน้างาน

เมื่อเป็นเช่นนี้   บุคคลมีความปรารถนาที่จะได้กำลังใจ  ซึ่งมีอยู่  2  ทาง  คือ          

               1. ได้จากคนอื่น

                2. ได้จากตัวเราเอง

                ทั้งสองอย่างนี้ต้องอาศัยซึ่งกันและกัน  และมีความสำคัญมากในการต่อสู้ชีวิต  เพราะทุกคนต่างปรารถนาที่จะมีแต่ความสุขเท่านั้น

                1. กำลังใจที่ได้จากคนอื่น

                    บุคคลที่สมควรจะเป็นกำลังใจให้เราได้ก็คือ  บิดา  มารดา  ครู  อาจารย์   ผู้ใหญ่  หรือบุคคลที่เรารัก  เคารพ  และไว้วางใจ   คนที่มีความรัก  ความปรารถนาดีต่อกัน   ย่อมมีความต้องการที่จะเห็นคนที่ตนรักมีความสุข  ความเจริญ  ดังนั้นเราควรช่วยเหลือซึ่งกันและกัน  เป็นกำลังใจต่อกัน  โลกก็จะอยู่อย่างเป็นสุข   มีแต่ความสงบเสมอ

                2. กำลังใจที่ได้จากตัวเราเอง

                    บุคคลที่กล่าวมาข้างต้นนั้นแม้ว่าจะให้กำลังใจเราดีก็ตาม  แต่ไม่สำคัญเท่าตัวเราเอง  เพราะว่าการที่เราจะได้กำลังใจในการทำงานแต่ละครั้งที่จะสำเร็จได้หาใช่กำลังใจภายนอกเท่านั้น  กำลังใจที่สำคัญที่สุดก็คือ  “ตัวของเราเอง”  ถ้าเราไม่อบรมตัวเราและทำจิตใจให้เข้มแข็งแล้ว  งานทุกอย่างก็ไม่มีทางสำเร็จได้  ฉะนั้นเราทุกคนควรสร้างกำลังใจให้เกิดขึ้น  เมื่อเกิดความท้อใจขึ้นมาเมื่อใดต้องคิดว่า  “การเดินทางย่อมสิ้นสุดเมื่อถึงที่หมาย”  พยายามสร้างความหวังให้แก่ตนเอง  การทำอะไรต้องมีความหวังไว้เสมอเพื่อเป็นกำลังใจให้ตนเองที่จะให้สำเร็จผลได้  แต่อย่าตั้งความหวังไว้สูงเกินไป  เพื่อจะได้ไม่เสียใจภายหลัง

                วิธีสร้างกำลังใจให้ตนเองอย่างง่าย ๆ  มีดังต่อไปนี้  คือ

                1. ไม่ท้อแท้ต่อชาติกำเนิด  แม้จะอยู่ในตระกูลที่ยากจน

                2.  อย่าอยู่นิ่งเฉย  จะรีบลงมือหาทางทำงานหรือต่อสู้ต่อไป

                3.  เป็นคนใจแข็ง   ไม่หวั่นไหวต่ออุปสรรคต่าง ๆ

                4.  คิดหาทางแก้ไขตนเองทั้งทางตรงและทางอ้อม

                5. ข้อสำคัญอย่าทิ้งข้อเสียเปรียบไว้  โดยไม่ได้ถามตนเองหรือคิดปรับปรุงตนเอง

                ลักษณะของผู้ที่มีกำลังใจดี  มีดังต่อไปนี้  คือ

                1. นึกถึงกฎของกรรมที่ว่า   “ทำดีได้ดี  ทำชั่วได้ชั่ว”

                2. มองโลกในทางเป็นจริง  ไม่เที่ยง  เป็นทุกข์  เป็นอนัตตา

                3. สร้างความหวังให้แก่ตนเอง

                4. ไม่อยู่ตามบุญตามกรรม

                5. ใช้ความอดทน  ความเพียรพยายามให้สุดความสามารถ  ยึดภาษิตที่ว่า  “ลองอีกครั้งหนึ่ง” 

                    เพื่อสร้างความมั่นใจให้แก่ตนเอง

                ถ้าบุคคลต้องการความสมหวังในชีวิต  ควรสร้างสิ่งต่าง ๆ ดังกล่าวให้เกิดขึ้นแก่ตน  บางคนอาจยังไม่เห็นถึงความสำคัญ  แต่เมื่อไหร่ถ้าเราเกิดความทุกข์  เราจะพบว่า  “กำลังใจ”  เป็นสิ่งสำคัญที่สุด

5. วิธีการแก้ไขความขัดแย้ง

                ปัญหาความขัดแย้งเป็นของคู่โลก  ตราบใดที่มนุษย์ยังมีความแตกต่างกันอยู่  แต่ก็มิได้หมายความว่าเราจะไม่สามารถขจัดปัญหาความขัดแย้งให้ลดน้อยลงไปได้  การสร้างความเข้าใจในสาเหตุและกระบวนการของการเกิดปัญหาความขัดแย้ง ตลอดจนแสวงหาความรู้หรือวิธีการใหม่ ๆ  อาจช่วยป้องกัน  ขจัด  หรือ  ลดปัญหาเหล่านี้ลงไปได้บ้าง

                คำว่า   “ความขัดแย้ง (conflict)”  เป็นคำที่มีความหมายและใช้กันมาก  โดยทั่วไปหมายถึงสภาพการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างบุคคลเมื่อมีความคิดเห็นหรือความต้องการแตกต่างกัน   โดยที่คู่กรณีไม่สามารถจะตัดสินใจหรือตกลงหาข้อยุติอันเป็นที่พอใจของทั้งสองฝ่าย

                ความขัดแย้งแบ่งเป็น  3   ประเภท  ได้แก่

                1. ความขัดแย้งต่อตนเอง  :  ทางจิตวิทยาถือเป็นความล้มเหลวของกลไกขั้นพื้นฐานของการตัดสินใจซึ่งบุคคลแต่ละคนมีประสบการณ์ที่แตกต่างกันในการเลือกกระทำการต่าง ๆ  ความขัดแย้งจะเกิดขึ้นเมื่อบุคคลจะต้องตัดสินปัญหา  เช่น ต้องการซื้อรถหรือจะเอาเงินมาปลูกบ้าน  อยากมีแฟนแต่กลัวเรียนไม่จบ   อยากไปเที่ยวแต่กลัวทำงานส่งอาจารย์ไม่ทัน เป็นต้น

                2. ความขัดแย้งภายในกลุ่ม  :  เป็นความขัดแย้งที่เกิดขึ้นเนื่องจากบุคคลมีความต้องการ  ความคิดเห็น  ทัศนคติ  และค่านิยมไม่เหมือนกัน  อาจเกิดขึ้นเมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงภายในกลุ่ม

                3. ความขัดแย้งระหว่างกลุ่ม  :  เป็นความขัดแย้งที่แต่ละกลุ่มมีความคิดเห็นไม่ตรงกัน   ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาที่แต่ละกลุ่มจะต้องรักษาผลประโยชน์ไว้ให้กับกลุ่มของตนเอง

                ยุทธวิธีในการแก้ปัญหาความขัดแย้ง

                โดยทั่วไปแล้วคนทุกคน  มักจะประสบกับความขัดแย้งไม่ประเภทใดก็ประเภทหนึ่งอยู่เสมอ  สิ่งที่น่าสนใจก็คือ เมื่อบุคคลประสบปัญหาความขัดแย้งแล้วแก้ไขด้วยวิธีใด  ในเรื่องนี้ได้มีผู้ศึกษาและรวบรวมยุทธวิธีแล้วนำมาจัดเป็นหมวดหมู่ได้ดังนี้

                1. วิธีปฏิเสธหรือถอนตัวจากปัญหาความขัดแย้ง  คือทำไม่รู้ไม่ชี้  ไม่ยอมรับปัญหานั้น ปล่อยให้เรื่องดำเนินไปเองแล้วแต่สถานการณ์จะพาไป

                2. วิธีกลบเกลื่อนปัญหา  คือ  พยายามหาทางกลบเกลื่อนไม่ให้ปัญหานั้นโผล่ขึ้นมาอย่างชัดเจน  เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับความขัดแย้ง

                3. วิธีใช้อำนาจในการแก้ปัญหา  ได้แก่การใช้อำนาจของตนเข้าไปแก้ปัญหานั้นโดยตรง

                4. วิธีใช้การประนีประนอม  หรือเจรจาตกลงในการแก้ปัญหา  กล่าวคือคู่กรณีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง  พยายามแก้ไขหรือลดความขัดแย้ง  โดยการพยายามประนีประนอมขอร้องหรือเจรจาตกลงกับอีกฝ่ายหนึ่ง

                5.  วิธีร่วมมือร่วมใจกันแก้ปัญหาความขัดแย้ง  ได้แก่  การที่ทั้งสองฝ่ายหันหน้าเข้าหากันและช่วยเหลือกันแก้ปัญหา  เพื่อให้ความขัดแย้งนั้นหมดไป

                ยุทธวิธีทั้ง  5  ประการข้างต้นเป็นวิธีการที่บุคคลทั่วไปมักใช้กันอยู่เสมอซึ่งจะเห็นว่าวิธีที่  1  และวิธีที่  2   คือการหนีหรือกลบเกลื่อนปัญหา  ไม่ได้ช่วยให้ปัญหาความขัดแย้งนั้นหมดไป  เพียงแต่ชะลอไม่ให้ปัญหาความขัดแย้งเป็นจุดเด่นขึ้นมา    ความขัดแย้งนั้นอาจจะระเบิดขึ้นมาอีกก็ได้   สำหรับวิธีที่  3  คือการใช้อำนาจ  อาจเป็นวิธีที่ได้ผล  คู่กรณีอาจจำเป็นต้องยอมจำนนเพราะอำนาจ  แต่ความขัดแย้งภายในใจจะยังมีอยู่  ซึ่งอาจจะเกิดเป็นปัญหาในภายหลังได้   วิธีที่  4  นับเป็นวิธีที่ดีวิธีหนึ่ง  แต่ถึงกระนั้นก็ตามการเจรจาก็ย่อมหมายความว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องยอมด้วยเงื่อนไข  แต่อาจเกิดความไม่พอใจเคลือบแฝงอยู่  ดังนั้นวิธีที่  5  คือวิธีที่ทั้ง  2  ฝ่ายหันหน้าเข้าช่วยกันแก้ปัญหาโดยต่างก็คำนึงถึงความต้องการของกันและกัน   จึงนับเป็นวิธีที่ดีที่สุดใน  5  วิธีนี้  เพราะเป็นวิธีการที่ได้มาจากความพึงพอใจของทั้ง  2  ฝ่าย  อย่างไรก็ตามวิธีนี้เป็นวิธีที่ใช้กันน้อยเพราะยากแก่การปฏิบัติเนื่องจากจะหาคู่กรณีที่มีความเข้าใจกันและกัน  และพร้อมที่จะหันหน้าเข้าหากันได้ยาก

                  นอกจากยุทธวิธีดังกล่าวแล้ว  ยังมีวิธีการแก้ปัญหาความขัดแย้ง  ซึ่งแบ่งออกเป็น  3  วิธีใหญ่  ๆ  โดยมองในแง่ของผลที่คู่กรณีจะได้รับในการแก้ปัญหา  ยุทธวิธีดังกล่าวคือ

                1. ยุทธวิธีแบบแพ้ - ชนะ

                    การแก้ปัญหาความขัดแย้งวิธีนี้   คือการที่ต่างฝ่ายต่างจะเอาชนะกันและกัน  เพื่อให้ฝ่ายตนประสบผลสำเร็จในสิ่งที่ตนมุ่งหวังเอาไว้   การแก้ปัญหาแบบนี้มักจะยุติลงตรงที่ว่า  ฝ่ายหนึ่งเป็นฝ่ายชนะและอีกฝ่ายหนึ่งเป็นฝ่ายแพ้  อย่างไรก็ตามผลมักจะปรากฏอยู่ว่า  ในกรณีแพ้-ชนะนี้  “ผู้แพ้”  มักจะไม่ค่อยยอมรับในความเป็นผู้แพ้ของตน  บางกรณีถึงกับเคียดแค้น  อาฆาต  พยาบาทและหาทาง “แก้แค้น”  ในโอกาสต่อไป

                2. ยุทธวิธีแบบแพ้ – แพ้

                    การแก้ปัญหาความขัดแย้งวิธีนี้คือการที่ทั้ง  2  ฝ่ายต่างก็ไม่ได้ตามที่ตนต้องการ  หรือแต่ละฝ่ายได้ส่วนที่ตนเองต้องการกันข้างละนิด   การแก้ปัญหาแบบนี้มักจะใช้วิธีออมชอมกัน   เพราะต่างฝ่ายต่างถือคติที่ว่า  “ได้ครึ่งหนึ่งยังดีกว่าไม่ได้เลย”  หรือไม่ก็อาจหาคนกลางช่วยตัดสินใจ

                3. ยุทธวิธีแบบชนะ – ชนะ

                    การแก้ปัญหาความขัดแย้งวิธีนี้  คือการที่ทั้ง  2  ฝ่าย  ต่างก็ได้ตามจุดประสงค์ที่ตนเองต้องการ   โดยวิธีร่วมมือกันแก้ปัญหา   และพยายามหาวิธีการที่จะสามารถช่วยให้ทั้ง  2  ฝ่าย  ได้บรรลุผลสำเร็จตามที่ตนเองต้องการ  ซึ่งการแก้ปัญหาแบบนี้ผลสำเร็จจะได้แก่ทั้ง  2  ฝ่ายไม่มีฝ่ายใดแพ้ฝ่ายใดชนะ

                    จากยุทธวิธีการแก้ปัญหาความขัดแย้ง  3  แบบดังกล่าวมาแล้วจะเห็นว่า  แบบของการแก้ปัญหาที่มักจะใช้หรือพบกันบ่อย ๆ  คือ  แบบแพ้ – ชนะ  และแบบแพ้ – แพ้  แต่จากผลของการทดลองและวิจัยค้นคว้าในยุคใหม่ทางด้านพฤติกรรมศาสตร์ให้ความเห็นและยืนยันว่าแบบชนะ – ชนะ  เป็นวิธีการที่ดีที่สุดและให้ผลดีกว่าในระยะยาว

บทสรุป

                มนุษย์เป็นสัตว์สังคม  ฉะนั้นการอยู่ร่วมกันจึงเป็นสิ่งสำคัญมากและเป็นสิ่งจำเป็นอย่างที่สุด  ปัญหาความขัดแย้งต่าง ๆ  ส่วนมากที่เกิดขึ้นประจำนั้น  มีสาเหตุมาจากความไม่เข้าใจกันของมนุษย์นั่นเอง

                ความสุขอันเป็นยอดปรารถนาของมนุษย์เรา  ก็คือความสุขอันเกิดจากความสามารถที่จะเข้ากันได้หรือทำตัวให้เข้ากันได้  และมีความสามารถที่จะอยู่ร่วมกันได้อย่างราบรื่น